Awak.
Awak kata awak rindu.
Awak kata awak perlu.
Awak kata awak mahu ditunggu.
Awak kata awak mahu.
Awak.
Dia menunggu.
Dia sanggup buat segalanya dahulu.
Dia sanggup selesaikan semua urusan agar tidak diganggu.
Dia sanggup uruskan perkara yang mengundang haru biru.
Semuanya sebab awak tahu?
Awak.
Awak cari dia bila awak mahu.
Awak cari dia bila awak perlu.
Awak cari dia bila awak ingin ditunggu.
Awak cari dia bila awak ingin rasa tidak diganggu.
Awak cari dia bila awak enggan suasana keliling awak bisu.
Awak.
Adakah awak tahu yang dia mahu awak cari bila rindu?
Adakah awak tahu yang dia mahu awak cari dia dan menunggu?
Adakah awak tahu yang dia mahu awak cari bila dia membisu?
Adakah awak tahu yang dia mahu awak cari bila dia sedang termangu?
Adakah awak tahu yang dia mahu awak cari bila dia pilu?
Awak.
Seronok biarkan dia keseorangan?
Cari dia bila awak tidak mahu kesepian?
Tinggalkan dia bila sudah tiada erti kekosongan?
Senyap sunyi bila awak sudah mengecap kepuasan?
Tiada khabar berita bila awak kononnya dilanda kesibukkan?
Awak.
Sesekali sahaja awak muncul.
Bila awak mahu, awak akan terpacul.
Kalau tidak, awak akan hilang macam bacul.
Dan dia menunggu seharian seperti si bahlul.
Awak.
Bila awak mahu, dia datang dalam kadar segera.
Bila awak panggil, dia terus muncul depan mata.
Bila awak cari, terus awak jumpa.
Bila awak teringat, dia terus menjelma.
Bila awak rindu, dia berikan ruang bermanja.
Tapi, kenapa awak tidak boleh buat begitu untuk dia?
Awak.
Dia juga teringin rasa dimanja.
Dia juga teringin rasa istimewa.
Dia juga teringin rasa diperlukan sentiasa.
Dia juga teringin rasa diperkenalkan kepada semesta.
Dia juga teringin rasa disayangi oleh kekasihnya.
Dia juga teringin rasa dipenuhi cinta.
Dia juga teringin rasa dipeluk mesra.
Tapi, kenapa itu hanya khayalannya semata-mata?
Awak.
Bila dia cari awak, awak tiada.
Bila dia menunggu awak, awak tidak muncul seperti biasa.
Bila dia mahu awak, awak berikan alasan berjela.
Bila dia senyap dan mahu biarkan sahaja, awak datang mencari dia.
Apa ertinya semua ini bagi awak ya?
Awak.
Dia mungkin bukan seseorang yang istimewa.
Dia mungkin bukan seseorang yang mampu buat awak ketawa.
Dia mungkin bukan seseorang yang awak boleh lafazkan cinta.
Dia mungkin bukan seseorang yang jadikan awak bahagia.
Dia mungkin bukan seseorang yang awak luahkan segala.
Dia mungkin bukan seseorang yang awak akan tunggu sampai bila-bila.
Tapi awak, dia masih seorang manusia.
Awak.
Awak boleh kata dia mengada-ada.
Awak boleh kata dia mahu perhatian bermanja.
Awak boleh kata dia kesepian hingga bertindak gila.
Awak boleh kata dia apa sahaja.
Dia rela.
Awak.
Dia masih seorang manusia yang punya rasa.
Dia masih tahu lagi bagaimana mahu kekal setia.
Dia masih mahu jadi seseorang yang awak akan kembali sentiasa.
Dia masih enggan jadi orang lain hanya untuk bergembira.
Dia masih tidak mahu bermain kayu tiga.
Dia masih ingin jadi milik awak selamanya.
Awak.
Dia cuba yakinkan hati.
Ini cara awak amat mencintai.
Ini cara awak mengajar dia bagaimana rasa dirindui.
Ini cara awak mahu dia rasa menghargai.
Ini cara awak mahu dia tahu dia (mungkin) digilai.
Ini cara awak mahu dia enggan berpaling pada sesiapa dan kekal di sini.
Ini cara awak mahu dia menunggu di sisi.
Awak.
Tapi adakah awak tahu kekuatan hati manusia?
Sampai bila seseorang itu mampu tahan segalanya?
Sehingga bila seseorang itu mampu tahan diri dan ketawa?
Sampai saat manakah dia masih mampu berpura?
Yang segalanya baik dan dia masih kekal cinta?
Awak.
Sekental mana pun hati, kekuatan akan kendur.
Jangan sampai dia enggan mahu menegur.
Dan terus berundur.
Awak.
Kalau itu cara awak tunjukkan kasih sayang.
Kalau itu cara awak tunjukkan cinta itu bukan gila bayang.
Kalau itu cara awak tunjukkan bahagia itu tidak melayang.
Dia hanya akan diam dan tunggu hari siang.
Moga akan ada hubungan yang cemerlang.
Awak.
Semoga awak bahagia dengan apa yang awak lakukan.
Kalau awak cari dia dan dia tidak muncul lagi, awak boleh terus langkah ke hadapan.
Kerana dia sudah ke sisi dan berikan awak laluan.
Supaya dia tidak ganggu perjalanan.
Sebab dia mahu kekalkan senyuman
No comments:
Post a Comment